Леон Василевский невольно доказывает единство Руси

uctopuockon_pyc — 21.07.2023

Известный польский историк и политик Леон Василевский (1870-1936) пытался теоретически разделить русских на «россиян», «украинцев» и «белорусинов». Но вышло наоборот.

В разных местах его работы Ukraina i sprawa ukraińska (Kraków, 1912?) можно найти фразы, находящиеся между собой в неразрешимом противоречии.

Василевский использовал имя «русский» (ruski) как национальное для галичан. Просто «русский», в том значении, в котором в другом контексте и при других акцентах могли бы использоваться слова «польский», «немецкий», «французский». Например:

„Niema Rusi — jest tylko Polska i Moskwa!" — zdanie to jednego z posłów na sejm lwowski dość długo było hasłem większej części społeczeństwa polskiego w Galicji w sprawie ruskiej.

Rola reakcyjna inteligiencji ruskiej w piątym dziesięcioleciu w. XIX-go, kiedy inteligiencja ta była ślepym narzędziem w rękach rządu kontrrewolucyjnego, wykopała przepaść głęboką między Polakami a Rusinami (S.167,168)

Даже до предела утрировал и выставлял имя «русский» как партийное для сторонников идеи единой украинской нации. Рассказывая, как галицкие русины, сторонники идеи единого русского народа от Карпат до Камчатки, громили учреждения галицких русинов, сторонников идеи украинской нации, писал, что громили не «украинские», а именно «русские» учреждения, без всяких приставок и оговорок:

Młodzież moskalofilska wzięła czynny udział w zorganizowanym przez narodowych demokratów pogromie instytucji ruskich we Lwowie (S.181)

Но то же русское имя он применяет и для характеристики «россиян»-великоруссов, например, говоря о том, что великорусский такой же русский элемент, как украинский и белорусский:

Ludność białoruska i ukraińska, za czasów przedlitewskich rozwijająca się odrębnie, staje się częścią wspólnego organizmu państwowego, co zbliża pod każdym względem dwa te żywioły ruskie, oddalając je jednocześnie coraz bardziej od trzeciego — wielkoruskiego(S.50).

Русь троична. Он не может этого отрицать. Парадоксально, но это вытекает даже из текста, в котором он выражает позицию, что «украинцы», «белорусины» и «россияне» это три разных нации:

Stopniowe skupianie się tych plemion wschodnio-słowiańskich, ruskich, w większe gromady powoduje wytworzenie się — najprzód prawdopodobnie dwuch, następnie zaś trzech odłamów Rusi o wyraźniejszych już cechach etniczno-językowych, które nadają każdemu z tych odłamów piętno swoiste, wyodrębniające go od dwuch pozostałych, co potwierdzają i najnowsze badania archeologiczne (S.3)

Оговорка по Фрейду: язык, для которого он употребляет название «российский», противопоставляя его собственно «русскому» (украинскому или галицкому) языку, также назвал «русским»:

Niestety, pierwiastki te zamąciły jasność sądu znacznej liczby uczonych, skutkiem czego dotychczas jeszcze nawet w poważnych dziełach pokutuje pytanie — czy mowa ukraińska jest językiem, takim samym jak polski, czeski, niemiecki, francuski, czy też jest ona tylko narzeczem — jednym z narzeczy języka ruskiego? (S.13)

А вот еще слово «русский» в том же великорусском значении, правда уже в ковычках. Однако, Василевский еще не набрался ловкости, не догадался, что для стройности концепции надо было в данном случае приписать вторую «с»:

Ta „Historja" jednak nie miała w sobie nic etnograficznie ukraińskiego. Napisana przez człowieka, który uważał siebie za „ruskiego"i używał wyłącznie języka rosyjskiego (S.198)

Далее. Что такое полонизация? Это распространение польской культуры на более широкие слои населения, в результате чего эти слои начинают воспринимать Польшу как средоточение своей нации.

А что такое русификация, рущение? Это уже результат расширения восприятия Руси как средоточения своей нации.

Василевский употребляет слово «украинцы» в этнографическом смысле, употребляет выражение «украинский народ», но слова «украинизации» у него нет. Там, где, если быть последовательным, стоило употребить слово с соответствующем корнем, Василевский пользуется имеющемся в наличии. Чтобы устранить «путаницу», для распространения «московских» ассимиляцийных влияний он использует слово «русификация», а для «украинских» и «белорусских» (не догадался разделить) – рущение. Как ни изощряться, смысл тот же: распространение влияния Руси.

В малорусском смысле:

Plemię góralskie Hucułów — zdaniem wielu uczonych — jeśli nie jest zruszczoną gałęzią szczepu rumuńskiego, to w każdym razie ma w sobie znaczną domieszkę krwi rumuńskiej (S.10)

В белорусском:

Litwa przyjmuje język białoruski za urzędowy i warstwy panujące tego kraju ruszczą się prawie zupełnie, przyjmując kulturę podbitej przez siebie ludności To zruszczenie się kulturalne zdobywców litewskich (przyjmujących i wiarę ze źródeł ruskich) ogromnie im ułatwiało posuwanie się coraz dalej w głąb obszarów ukraińskich (S.26)

В великорусском:

Analogicznie do polonizacji Ukrainy prawobrzeżnej szybko posuwał się proces rusyfikacji jej zadnieprzańskiej części (S.58)

Оставить комментарий

Популярные посты:

pius

Дом в Коротово Волгоградской области

dunduk_culinar

На дворе... дрова

matsam

Киев

bellezza_storia

Выставка "Подруги. К юбилею Варвары Степановой"

kwakin_misha

Про попытку Армии США спровоцировать президента Кеннеди напасть на Кубу

volklarson

Молодежь «ищет»? Ложь и миф.

taransv

«Достойное начало для чудо-оружия» F-16 сбили сами укры

30_day_photo

День 16. Пейзаж осени.

olga_sol

Большое Белорусское путешествие

• Ранее
• Архив