Проза

"Чужая Бацькаўшчына" Вячаслава Адамчыка;
"Людзі на балоце" Івана Мележа;
"Хрыстос прызямліўся ў Гародні" Уладзіміра Караткевіча.
Творы абсалютна геніяльныя. За 18 гадоў беларускай незалежнасці ніводнага шэдэўральнага буйнога празаічнага твора так і не было створана. Былі добрыя, але не больш. Свабода творчасці з'явілася, але вартых кніг не паболела. Для мяне тое загадка.
Цікава, а які(я) беларускі празаічны(я) твор(ы) Вы лічыце найлепшым(і)?