ЛІТАРАТУРНАЯ АМЭРЫКА: ПЕРШЫЯ ПАТРАСЕНЬНІ

maryjka_ — 06.09.2010 Бліскучыя сеткавыя кнігарні кшталту польскага "Эмпіку" або чэскага "Луксору" мяне зазвычай пужаюць гэтай самай сваёй бліскучасцю і гарой рознай фэшэнэбэльнай макулятуры. Таму я ў такія палацы глянцу зазвычай або не хаджу ўвогуле, або падыходжу там толькі да канкрэтных паліцаў у канкрэтных сэкцыях. Вось і той факт, што мой шлях па амэрыканскім гандлёвым моле ляжыць праз кнігарню "Барнс энд Ноблз" не прадвяўчаў нічога, апроч душэўных патрасеньняў.

І яны не прымусілі сябе чакаць. Проста на маім шляху з паркоўкі ў гандлёвы цэнтр вырасла палічка, на якой мне прапаноўваўся сьвежачок масавай літаратуры - а менавіта раманы "Пыха і перадузятасьць і Зомбі", "Пачуцьцё і чуласьць і марсікя монстры", і - каб дабіць мяне канчаткова - "Андроід Карэніна".

Вокладкі пералічаных выданьняў. Вы таксама павінны гэта бачыць:



Уся сэрыя называецца Quirk classics, што я пераклала б як "Вычварэньне класікі". Нейкія чэрці - для кожнага клінічнага выпадку свой - перапісваюць які-небудзь знакаміты англамоўны клясычны твор, уплятаючы ў яго сучасны жанр маскультуры. Паводле анатацыяў гэта ўсё пародыя. Што там на выхадзе - нат уявіць цяжка.

Гэта толькі тры прыклады з усёй сэрыі, якія зачапілі мяне як фанатку Джэйн Остэн і выпускініцу русскага адзьдзяленьня філфаку асабіста. А я думала, Кіра Найтлі ў ролі Лізы Бэнэт - найгрошае, што са мной магло здарыцца. Пасьля такога кнігамі "Рамэа і Джульета і вампіры" або "Том Соер-Тэрмінатар" працяць мяне ўжо немагчыма.

Ня ведаю, як у каго, а ў мяне пасьля такога культурнага шоку разьвілася жаданьне ўвесьці закон пра 200-300 гадовае аўтарскае права.

Оставить комментарий

Популярные посты:

• Архив